Sumarferien er diverre snart over, men eg rakk å bli ferdig med sumarens
strikkeprosjekt; Eit stort og deilig Camomillesjal, heilt til meg
sjølv! Hurra!
Sjalet er i deilig varm lilla, lett og luftig, men likevel varmt og lunt. Dette vert nok høstens mest brukte plagg!
Camomille rekk godt nedover ryggen, og er langt nok til å kunne leggjast i kryss over brystet og knytast bak. Nett slik eg liker det!
Designen av Helga Isager er fantastisk, sjalet fell så pent over skuldrene, samstundes som det runder seg perfekt ved halsen når eg slår det om livet.
Nokre små endringer gjorde eg dog, oppskrifta seier "øk ei maske innanfor kantmaska på byrjinga og slutten av pinnen". Dette gav ein veldig stram kant, så eg la heller opp to nye, lause masker på slutten av kvar pinne, slik at ikkje kanten innerst på sjalet skulle stramme. Avslutningskanten strikka eg på pinnen maskene fortsatt var på (men fortsatt på tvers), det vart mykje enklare enn å nytta eit ekstra sett med pinner. Meir skryt av designen: blondekantens overgang til sjalet er like pen på retta og vranga. Alt er så gjennomtenkt!
Den transparente effekten er flott, og kjem av at ein strikkar to riller med dobbelt garn, og to riller av berre det tynnaste garnet.
Garnet eg har brukt er ein tråd to-trådsmerinoull frå Nøstebarn, og ein tråd Lace frå Drops. Pinne 4. Det gjekk med knapt 100 g av kvar, sjalet veier under 200 g.
Oppskrifta er frå Helga Isagers bok "Finstickat".
Særs knotete var det dog å strikke med berre den eine tynne tråden som satte seg fast på pinnene, men effekten vart upåklageleg.
Det geniale med Camomillesjalet er blondekanten, som vert strikka på sjalets siste omgang, på tvers, slik at det vert ein elastisk og lekker avfellingskant. Seig å strikke, det tok nokre kveldar på hytta, og resten av feriegjengen min tykte nok eg var sær som strikka ullsjal på stranda på sumarens varmaste soldager..
Høgt til fjells vart strikkinga også med, her ser de at det er berre oppløpssida igjen på blondekanten, dotter mi held pinner og garn i handa. Sjølv om familien legg inn ein fjelltur vert det jo ein og anna pause der eg kan strikke nokre masker..
Utsikten er vakraste Telemark, med Fyresvatn langt der nede.
Takk for ein fin sumar saman, Camomille, no gjeng me høsten i møte, og du skal fortsatt få vere med, over skuldrene denne gong!!
Takk til Monstermønster for tips om å nytta guloransj mot det lilla! |
Sjalet er i deilig varm lilla, lett og luftig, men likevel varmt og lunt. Dette vert nok høstens mest brukte plagg!
Camomille rekk godt nedover ryggen, og er langt nok til å kunne leggjast i kryss over brystet og knytast bak. Nett slik eg liker det!
Designen av Helga Isager er fantastisk, sjalet fell så pent over skuldrene, samstundes som det runder seg perfekt ved halsen når eg slår det om livet.
Nokre små endringer gjorde eg dog, oppskrifta seier "øk ei maske innanfor kantmaska på byrjinga og slutten av pinnen". Dette gav ein veldig stram kant, så eg la heller opp to nye, lause masker på slutten av kvar pinne, slik at ikkje kanten innerst på sjalet skulle stramme. Avslutningskanten strikka eg på pinnen maskene fortsatt var på (men fortsatt på tvers), det vart mykje enklare enn å nytta eit ekstra sett med pinner. Meir skryt av designen: blondekantens overgang til sjalet er like pen på retta og vranga. Alt er så gjennomtenkt!
Den transparente effekten er flott, og kjem av at ein strikkar to riller med dobbelt garn, og to riller av berre det tynnaste garnet.
Garnet eg har brukt er ein tråd to-trådsmerinoull frå Nøstebarn, og ein tråd Lace frå Drops. Pinne 4. Det gjekk med knapt 100 g av kvar, sjalet veier under 200 g.
Oppskrifta er frå Helga Isagers bok "Finstickat".
Særs knotete var det dog å strikke med berre den eine tynne tråden som satte seg fast på pinnene, men effekten vart upåklageleg.
Det geniale med Camomillesjalet er blondekanten, som vert strikka på sjalets siste omgang, på tvers, slik at det vert ein elastisk og lekker avfellingskant. Seig å strikke, det tok nokre kveldar på hytta, og resten av feriegjengen min tykte nok eg var sær som strikka ullsjal på stranda på sumarens varmaste soldager..
Høgt til fjells vart strikkinga også med, her ser de at det er berre oppløpssida igjen på blondekanten, dotter mi held pinner og garn i handa. Sjølv om familien legg inn ein fjelltur vert det jo ein og anna pause der eg kan strikke nokre masker..
Utsikten er vakraste Telemark, med Fyresvatn langt der nede.
Takk for ein fin sumar saman, Camomille, no gjeng me høsten i møte, og du skal fortsatt få vere med, over skuldrene denne gong!!