Å gje mat til dei små fuglane er ei viktig oppgåve minsten har tatt på seg. Kvar morgon sjekkar han om fuglematerne treng påfyll, og det gjer dei kvar dag.
Fast rituale før me gjeng til barnehagen: Eg måler opp villfuglblanding, han heller. Eg heng mat-husa opp igjen, han syng "alle fugler små dei er.." eventuelt roper han: "Froooookost! Kom og spis!!" så fuglane skvett og flyg alle vegne. Men dei kjem, dei kjem. Husa er stor sett tomme når me kjem heim ved middagstid. Desse småhusa er kjøpt inn på Plantasjen, og me letter på taket og fyller fugleblanding på.
I siste Hagetidende fann me Moseplassen sin oppskrift på meiseboller, laga i pepperkakeformer og dermed kunne me bruke kreative figurer etter innfall og ønske.
Her lager minsten meisebollesnømann, basen er delfiafett, nøtter, havregryn, villfuglblanding og grovt mel.
Snadder for dei små flygjande! Oppskrifta er super, desse gjeng ikkje i oppløysing sjølv om sola skin på dei, eller fuglane hakker i veg.
Minsten har sterk kjønnsidentitet, så meisebolledamer var ikkje på tale, her er det menn det går i!
Desse figurane vart stappa hardt saman, når massen hadde byrja å tykne (5 min i kjøleskapet hjalp godt!), og så har dei ligge i frysen og venta på å bli spist. Minsten var klar på at me måtte berre henge ut ein om gongen, og den største skulle sparast til slutt.
Her heng ein nesten oppspist mann saman med ein fersk snømann, og appetitten til dei små er enorm.
Særleg blåmeisen er glad i desse fettbombene, og ein flaggspett har også vore innom fleire gonger. Granmeis og spettmeis har me også, og så sjølvsagt kjøttmeisen, men han et mest solsikkefrø. Minsten og eg står i glaset med fugleboka i handa og ser på. Diverre har eg ikkje godt nok kamera til å fange fuglane medan dei et, men du verden så moro det er å sjå på!!
Enklare og nyttigare kvardagsglede mens me venter på sneen og på jula finst ikkje!!
I siste Hagetidende fann me Moseplassen sin oppskrift på meiseboller, laga i pepperkakeformer og dermed kunne me bruke kreative figurer etter innfall og ønske.
Her lager minsten meisebollesnømann, basen er delfiafett, nøtter, havregryn, villfuglblanding og grovt mel.
Snadder for dei små flygjande! Oppskrifta er super, desse gjeng ikkje i oppløysing sjølv om sola skin på dei, eller fuglane hakker i veg.
Minsten har sterk kjønnsidentitet, så meisebolledamer var ikkje på tale, her er det menn det går i!
Desse figurane vart stappa hardt saman, når massen hadde byrja å tykne (5 min i kjøleskapet hjalp godt!), og så har dei ligge i frysen og venta på å bli spist. Minsten var klar på at me måtte berre henge ut ein om gongen, og den største skulle sparast til slutt.
Her heng ein nesten oppspist mann saman med ein fersk snømann, og appetitten til dei små er enorm.
Særleg blåmeisen er glad i desse fettbombene, og ein flaggspett har også vore innom fleire gonger. Granmeis og spettmeis har me også, og så sjølvsagt kjøttmeisen, men han et mest solsikkefrø. Minsten og eg står i glaset med fugleboka i handa og ser på. Diverre har eg ikkje godt nok kamera til å fange fuglane medan dei et, men du verden så moro det er å sjå på!!
Enklare og nyttigare kvardagsglede mens me venter på sneen og på jula finst ikkje!!