Virtuell vs. verkeleg

Eg kjenner meg godt att i Monstermønsters jakt på godt fotoljos, og hjå meg er det kjøkkenbenken med nordvendt vindauge som stadig må nyttast.

Ny lue av pinnane, og spørsmålet er om Vetlo ynskjer seg ei slik lue, med fletter på denne måten, eller om eg snart må finna på noko litt mer avansert. Eigentleg meiner eg å ha avansert, flette med tre, og ikkje berre vridd med to er eit stort skritt for meg, takk til Marte Helgetun! Eg har strikka barnevarianten samt kutta perlestrikken mellom flettene, og er godt fornøgd.

Det tykkjer eg også Minsten burde vere, lua var nemlig ment til ham, der han frys på øyra kvar dag eg hentar ham i barnehagen. Men nei, lua forsvann innerst i kroken under trappa, han skulle ikkje ha noko ny lue, nei. Fast hodeantrekk er caps med lue oppå, noko som gjer at lua sklir opp heile tida. Ei lue med skugge har eg også prøvd, men den for same vegen.

Så verkelegheiten er livet, sjølv om det virtuelt ser fint ut, så  er kvardagen meir vidsynt enn eit bloggbilete..

Kvardagen med utakksame men fantastiske ungar, blogging og brødbakst:
God helg, brøddeigen ventar!!