Små gleder

Den gode postomberinga, som vanlegvis kjem med rekningar til meg, hadde forleden dag ei fin overrasking. Ein tjukk konvolutt med mitt namn skrive med svingande handskrift. Eg gledde meg heilt fram til kvelden med å opne, måtte liksom kjenna på gleda over å ha fått ei pakke i posten. Ikkje jolaftan, bursdag eller dåpsdag, men pakke likevel!

Mor mi er på reisefot og sendte meg desse pulsvarmerne før ho drog. Ho skal til sydlegare strøk i arbeid for Sjømannsmisjonen, medan me sner ned her i hovudstaden. Så dei kom godt med, ja! Tusen takk, mor!!

Garnet har ho tidlegare fått av meg, og det er blanke, mjuke Symre frå Telespinn. Dette er eit godt garn frå eit lokalt Telemarkspinneri, og egnar seg svært til pulsvanter, siden det har slik fin glans.

Enkle og greie er desse, med ei lita holrad og innbrett, slik at avslutninga mot handa vert litt pynta. Passer perfekt til meg, glad i raudt og likar best strikk utan for mykje krims og bling.

Ei lita frøken her som tykte pulsvantane passa fint til henne, men nei, du, vesle ven, dei er nok til meg!!

Når ein strikker sjølv trur eg ein sett enno meir pris på heimestrikk, fordi ein veit kor mykje arbeid som ligg i kvart minste plagg.

Og når strikkepinnene  klagar og føler seg arbeidsledige her hjå meg, er det også særs kos å motta fersk strikk!!